ADRIANNA MARCINIAK – studentka kierunku zarządzanie kreatywne

Jaka jest Twoja pasja?

Śmiało mogę powiedzieć, że konie są całym moim życiem. To moje hobby, mój styl bycia i moja praca. Byłam zawodniczką, a teraz jestem sędzią i trenerką. Drugą moją pasją są konie mechaniczne. Mam słabość do dobrych i mocnych samochodów. Uczestniczyłam w różnych imprezach drifterskich, track dayach i zlotach motofanów. Ponadto łączę te pasje, robiąc zdjęcia, ponieważ od kilku lat chwytam chwile zza obiektywu aparatu.

Dlaczego wybrałaś zarządzanie kreatywne?

To kierunek, który łączy w sobie psychologię, ekonomię, prawo, a nawet aktorstwo. Daje mi możliwość rozwinięcia nie tylko wiedzy teoretycznej, ale przede wszystkim wiedzy praktycznej i umiejętności miękkich, takich jak praca w grupie, zarządzanie projektem czy skuteczna komunikacja.

W jaki sposób studia pomagają Ci realizować Twoje pasje i cele życiowe?

Dzięki uczelni buduję swoją wiedzę na temat prowadzenia biznesu, zarządzania ludźmi i szeroko pojętej innowacyjności, a to stabilny fundament, na którym planuję zbudować swoją przyszłość. Umiejętności nabyte na studiach wykorzystuję w pracy z ludźmi na lekcjach jazdy konnej, które prowadzę oraz przy promowaniu moich usług.

Czym chciałabyś się zajmować w przyszłości?

Chcę otworzyć własny ośrodek jeździecki na najwyższym poziomie, a zanim to nastąpi, zdobyć więcej doświadczenia w zarządzaniu w dużej korporacji, ta forma pracy daje ogromne możliwości, nie tylko finansowe, ale przede wszystkim stałego rozwoju, a na tym w życiu zależy mi najbardziej.

Co Cię kręci?

Wiedza! Jestem zakręcona na punkcie stałego pogłębiania swoich umiejętności. We wszystkim, co robię, chcę być jak najlepsza. Może bycie perfekcjonistką to po części klątwa, ale ja uwielbiam swój perfekcjonizm i zawsze chętnie zawalczę o kolejny szczyt.

Co najbardziej lubisz na naszej uczelni?

To miejsce dla ludzi z pasją, którzy chcą się uczyć czegoś niestandardowego, nowego. Wykładowcy to ludzie z pozytywną energią, praktycy, którzy pokazują nam, jak wygląda biznes w prawdziwym świecie, na podstawie własnych doświadczeń. Nigdy jeszcze nie spotkałam się z tak przyjaźnie nastawionymi profesorami, którzy rozmawiają z nami jak równy z równym. Nie ma strofowania, poniżania i pokazywania, że ktoś jest lepszy czy gorszy.